Οι Γαλαζόσκατοι

Ορισμένα πράγματα γίνονται τυχαία. Όπως το τυρί που ξέχασε ο βοσκός στη σπηλιά και το βρήκε μπλε από τη μούχλα. Φαντάσου πείνα που την είχε για να το φάει χαλασμένο. Κι όχι μόνο αυτό. Μας το έδωσε να το φάμε κι εμείς. Σιγά μην ήταν Γάλλος. Έλληνας μετανάστης ήταν. Γιατί τέτοια συμπεριφορά μόνο εμείς την έχουμε. Όταν πέφτουμε στα σκατά, δεν απλώνουμε το χέρι για να μας σώσουν αλλά για να τραβήξουμε και τους άλλους μέσα. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκω κι εγώ. Είμαι υπεύθυνος που ο άνθρωπος έγινε πάλι δούλος. Αναβίωσα το φεουδαρχισμό. Το διαχωρισμό των ανθρώπων σε δύο κατηγορίες. Των εκλεκτών του θεού από τη μία και των αναλώσιμων από την άλλη. Δεν το ήθελα όμως. Έγινε τυχαία. Τις τελευταίες δεκαετίες πήγαινα συχνά στην παραλία. Έπινα θάλασσα να βάλω νοστιμάδα στη ζωή μου. Μπλε η θάλασσα, άρχισα σιγά-σιγά να τα βγάζω θαλασσιά.
Τι γαλαζοαίματος, τι γαλαζόσκατος. Η ιστορία άλλωστε δεν επαναλαμβάνεται ποτέ μέχρι κεραίας. Αρκεί να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά. Π.χ. γαλάζιο φόντο. Άσε που για να διαπιστώσεις αν κάποιος ήταν γαλαζοαίματος, έπρεπε πρώτα να τον πυροβολήσεις. Κι αν δεν ήταν? Να πήγαινε τσάμπα η σφαίρα? Ενώ τώρα, βάζεις το κεφάλι από κάτω και πλουφ, είσαι σίγουρος. Έτσι βγήκαν οι γαλαζόσκατοι. Εξ αιτίας μου. Τύποι σαν αυτούς που στο βενζινάδικο σου λένε να τους πλύνεις τα τζάμια και να τους φουσκώσεις τα λάστιχα αλλά δε σου δίνουν μία. Που σε χώνουν να βρεις πελατεία για την επιχείρηση αλλά σου παρακρατούν το χαρτοφυλάκιο. Που σου απορρίπτουν το μυθιστόρημά αλλά σου κλέβουν τις ατάκες. Που σου κάνουν τη ζωή δύσκολη ώστε να υποχρεωθείς να τους τα σκάσεις κάτω απ’ το τραπέζι για μια τυπική συναλλαγή κράτους-πολίτη. Που κόβουν εικονικά τιμολόγια στο αγγούρι ώστε να μην κοστίζει 30 λεπτά αλλά 1 ευρώ. Στην Πολιτειακή πρακτική να διακινεί μαύρο χρήμα. Αν με τις οικονομίες σου αγοράσεις ένα σπιτάκι και αμελήσεις να δηλώσεις προηγούμενα εισοδήματα, η εφορία θα σου επιβάλλει αυτομάτως υπέρογκο φόρο. Που σημαίνει, ότι το κράτος δεν το ενδιαφέρει να μάθει που βρήκες τα λεφτά, παρά να πληρώσεις τη διαφορά των αντικειμενικών κριτηρίων. Αν έκλεψες, σκότωσες ή τύπωσες ψεύτικο χρήμα, τούς είναι αδιάφορο αρκεί να μπουν συνέταιροι στην τσέπη σου.
Πώς να μη γίνεις Σπάρτακος? Να βουτήξεις τις κατσαρόλες, να τις γεμίσεις πιπέρι και να τις αμολάς εκεί που πρέπει. Έτσι βγήκε η φράση, ‘τι σκατά θα φάμε σήμερα’. Από τους απονενοημένους επαναστάτες. Μη μου πεις γαλάζια! Μη μου πεις γαλάζια!